Με τα μάτια της ψυχής | Under Pressure

Είναι στιγμές που γράφω λέξεις που το μαύρο αγγίζουν
κι άλλα τόσα σκηνικά που μόνο λίγοι τα γνωρίζουν
άλλοι ψάχνουνε την άκρη το μυαλό τους βασανίζουνε
ενώ μόνιμα θλιμμένες οι λέξεις που τα κομμάτια μου απαρτίζουν
με φυλακίζουν σε ένα λαβύρινθο μ’ αφήνουν να ψάχνω στο βάθος του κελιού
υγρασία παντού ακόμα αναζητώ γαλήνη σ’ ανόητα και άψυχα πράγματα
σαν το μικρό παιδί που βάζει τα κλάματα
όταν κάτι άσχημο βλέπει στον ύπνο του
νιώθω σαν τον μεθυσμένο που ψάχνει να βρει το δίκιο του
που το ‘χασε σε κάποια γυναικεία αγκαλιά
σαν κάτι άλλους που κολάν όταν θυμούνται τα παλιά
που νιώθουν πάντα μοναξιά και κάθονται στα σκοτεινά
χάνονται μέσα στις σκέψεις αφού κανείς δεν τους μιλάει
αληθινά έχει ριζώσει μέσα στην καρδιά το μίσος
και έχει σβήσει η φωτιά νιώθω παντού παγωνιά
κι όλοι ρωτάνε γιατί γράφουμε γιατί τραγουδάμε
όλο θλιμμένα κομμάτια τόσο που αρχίζω να φοβάμαι
κοιτάμε απλά τον κόσμο γύρω μας
μ’ αυτά που βλέπουμε πονάμε ποτέ δεν μιλάμε
όλοι σιωπή παντού σιωπή
πονάει πολύ να ξέρεις την αλήθεια και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα για να σωθείς
και πάντα μες τα ίδια σφάλματα και λάθη να’ σαι επιρρεπής
στέκεις απλώς θεατής θέλεις να αλλάξεις κάτι
όλα όμως διαπιστώνεις θέλουν αλλαγή θέλουνε πάλι απ’ την αρχή
το κακό έχει εξαπλωθεί τόσο πολύ γιατί σταμάτησες να βλέπεις με τα μάτια της ψυχής
όπως κάνεις ένα παιδί ναι σταμάτησες να βλέπεις με τα μάτια της ψυχής
όπως κάνει ένα παιδί, όπως κάνει ένα παιδί σταμάτησες να βλέπεις με τα μάτια της ψυχής
όπως κάνει ένα παιδί

Ανέκφραστα βλέμματα συναισθήματα ευέλικτα
τέθηκα αληθινά σε λάθος δρόμος βρέθηκα
αφού εμπιστεύτηκα μα είναι όλα εφήμερα και έτσι τα δέχτηκα
αφέθηκα όπως μου είχαν πει μα δεν γιατρεύτηκα
αντίθετα κλείστηκα κι ας μην μπορώ να μοιραστώ
όσο για τη σιωπή μου την έχω σπάσει καιρό
σε κάποιο δρόμο σκοτεινό με τρόπο αλλιώτικο
μες το καπνό κι όλοι με χάνουν είναι αυτονόητο
όσο το πλήθος με πνίγει που να σταθώ
βαρέθηκα να προσπαθώ άνετα να αισθανθώ
δεν έχω τίποτα κοινό με τόσο κόσμο είναι αρνητικό
κι όσους συνάντησα στο χθες άλλαξαν μα δεν τους ξεχνώ
γκρίζο το σκηνικό όνειρα πνίγονται ασφυκτιώ
τρομάζει κάθε επόμενο λεπτό
χαμένο φαντάζει σαν βλέμμα στο κενό όταν ζουν υπνωτισμένα δίχως κανένα αυθορμητισμό
κι βλέπω απάθεια κλεισμένο κόσμο μέσα σε κλουβιά μες την αμάθεια
απάτητος ο δρόμος της ζωής στα μάτια δάκρυα
στιγμές που όλα μοιάζουν μάταια
αφού σ’ αυτό τον κόσμο δε θα ζήσω όλα όσα θα ‘θελα
αφού η ψυχή έχει φιμωθεί γιατί ξέχασαν όλοι ότι κρύβουν μέσα τους ένα παιδί

Σκηνικό βαμμένο γκρίζο κι κόσμος γεμάτος άγνοια
να ανασάνω δεν μπορώ από αυτή την άπνοια
σ’ ένα θολό τοπίο εγκλωβισμένος νιώθω ξένος
μου λένε χαμογέλα όμως νιώθω λυπημένος
θέλουνε μόνο το μυαλό μου να δουλεύει
καθώς μια παγωνιά την ψυχή μου θα κυριεύει
μηχανικά να σκέφτομαι να λειτουργώ
και προγραμματισμένα ότι με ρωτάς να απαντώ
στον κόσμο αυτό η καρδιά απλά χτυπάει
δεν νοιάζεται δεν σκέφτεται δε νιώθει και δεν αγαπάει
σαν τον δείκτη του ρολογιού που γυρνάει
σαν το εικοσιτετράωρο που ανούσια περνάει
κι έτσι βυθίζομαι αρχίζω να ζαλίζομαι
νιώθω να ταυτίζομαι με τον καπνό εθίζομαι
σε ανθρώπους πλέον έχω πάψει να βασίζομαι
γιατί όλοι το συμφέρον του κοιτάνε και εκνευρίζομαι
νιώθω πως πρέπει ένα συναίσθημα να λάμψει
δεν ξέρω αν είναι αρκετό τον κόσμο να αλλάξει
και πες μου εσύ πως όλα αυτά θα γίνουν πράξη
ένα μικρό παιδί στα μάτια πως θα σε κοιτάξει
ένα μικρό παιδί στα μάτια πως θα σε κοιτάξει
με τα μάτια της ψυχής

Πάτησε ΕΔΩ για την Playlist (Λίστα αναπαραγωγής) με όλα τα κομμάτια και συμμετοχές των Under Pressure