Κ.Φ.Κ.Μ | Under Pressure
-Εγώ και μέσα και έξω από τη φυλακή είμαι ελεύθερος
-Κάτι άλλοι όμως έχουν τη φυλακή μέσα τους
-Κρύα φυλακή και μοναξιά
Ασφυκτιώ δεν μπορώ ν’ ανασάνω
καμιά φορά χάνω τον έλεγχο στο πιόμα μου πάνω
και ξεγελιέμαι αράζω μονάχος μ’ ένα χαρτί κι όλα μου φταίνε
ο καλύτερος γιατρός είναι ο χρόνος όλοι μου λέμε
Κάτι θα ξέρουν μα εγώ εδώ μέσα στη μιζέρια
έχει ήλιο έξω μα για μένα συννεφιασμένη είναι η μέρα
ενώ τα βράδια με τη μοναξιά ανοίγω διάλογο
τις πιο πολλές φορές μ’ αρέσει κι αυτό είναι που μου φαίνεται παράλογο
και προσπαθώ να καταλάβω πόσο θα ‘μαι σ’ αυτή τη μάχη
το μυαλό καμιά φορά το ξεγελώ μα η ψυχή δεν μπορεί να ξεπεράσει
κάθε πράγμα με φοβίζει κάτι άσχημο θυμίζει
δε ξέρω αν φταίει ο καπνός μα όλος ο κόσμος γύρω μου γυρίζει
πολλές φορές πήρα αποφάσεις που οδήγησαν λάθος
μόνο η μουσική μου έχει μείνει να διοχετεύσω αυτό το αστέρευτο πάθος
γιατί μεγάλωσα πια οι στίχοι δεν είναι παιχνίδι μου
είναι η μόνη συντροφιά όταν χάνονται όλοι οι φίλοι μου
φίλος, μια λέξη που έχει παρεξηγηθεί από πολλούς
όλοι τώρα το μάθανε και στα δύσκολα την κάνουνε με ελιγμούς
κρατάει καιρούς έχω νιώσει για πολλούς απ’ αυτούς απέχθεια
άλλους τους νιώθω οικογένεια μου και ας μην είχα ποτέ αδέρφια
και ας μ’ έβρισκε με παρέα κάθε καινούριος χρόνος
με όλους μίλαγα και γέλαγα και ας ένιωθα πάντα τόσο μόνος
η αλήθεια είναι ότι πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να είναι έτσι
προσπάθησα να το εξηγήσω σε κάποιους μα δεν έβρισκα τις λέξεις
πέρασαν τα χρόνια ξαφνικά και εγώ μεγάλωσα
υπήρξαν στιγμές που κράτησα
κοπέλες που αγάπησα και τις μοιράστηκα
φίλους που δεν βρήκα ποτέ δίπλα μου όταν τους χρειάστηκα
με κάποιους είμαι ακόμα μαζί με άλλους τσακώθηκα με άλλους χάθηκα
όπως και να ‘χει ότι κι αν γίνει τελικά
το βλέπω δύσκολο το κάθε τέλος έρχεται τελείως ξαφνικά κι απροσδιόριστα
είναι στιγμές που μου αρκεί ν’ αράζω μες τη φυλακή μου έτσι αόριστα
Ασφυκτιώ δεν μπορώ ν’ ανασάνω
καμιά φορά χάνω τον έλεγχο στο πιόμα μου απάνω
και ξεγελιέμαι αράζω μονάχος μ’ ένα χαρτί κι όλα μου φταίνε
ο καλύτερος γιατρός είναι ο χρόνος όλοι μου λέμε
Με θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία
κοινωνικότητα να ψάχνω δίνοντας βάση στην ουσία
χρόνια παιδικά χρόνια εφηβικά ναι
πέρασαν αναζητώντας στάλες ανθρωπιάς
νιώθω μονάχος οι σκέψεις περιτριγυρίζοντας από άγχος
αναμνήσεις που μου θυμίζουν πως η ζωή είχε πάντα απαιτήσεις (πάντα)
ψάχνοντας κάπου να πιαστώ για να στηριχτώ
να δώσω και να πάρω να αγαπηθώ και να αγαπήσω
θέλω να ζήσω θυμούμενος το παρελθόν
θέλω τα μάτια μου να κλείσω
μελαγχολώ πολλές φορές χωρίς αιτία
εσωτερική γαλήνη δεν υπάρχει ούτε ηρεμία
κανένας δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει
περίεργο του φαίνεται το πόσο εύκολα το μυαλό μου αρρωσταίνει
συμπαραστάτης ενός στίχος μ’ αυτόν νιώθω εντάξει
πολλές φορές η αταξία του βάζει την ψυχή μου σε τάξη
αναπολώντας γυρνώντας σελίδες στο παρελθόν
σε κάποιες δύσκολες καταστάσεις ελάχιστοι ήταν παρών
σφίγγω το χέρι σφιχτά σ’ αυτούς απ’ το μάτι κυλάει ένα δάκρυ
για αυτούς μπορώ να φτάσω μέχρι του γκρεμού την άκρη
που είναι η φίλη μου μια γυναίκα σεμνή γεμάτη απλότητα να έρθει και να ξεδιψάσει τα χείλη μου
η μοναξιά ήτανε πάντα η συντροφιά μου ίσως να μην το επέλεξα ίσως να έφταιξα απ’ όλα εφηβικά μου
ίσως να μη αντέξατε και τη μιζέρια μου τη πένα τώρα αφήνω και βυθίζομαι στη τρέλα μου
Ασφυκτιώ δεν μπορώ ν’ ανασάνω
καμιά φορά χάνω τον έλεγχο στο πιόμα μου απάνω
και ξεγελιέμαι αράζω μονάχος μ’ ένα χαρτί κι όλα μου φταίνε
ο καλύτερος γιατρός είναι ο χρόνος όλοι μου λέμε
-Κρύα φυλακή και μοναξιά
Πάτησε ΕΔΩ για την Playlist (Λίστα αναπαραγωγής) με όλα τα κομμάτια και συμμετοχές των Under Pressure
